9-10-11-12 en 13 juni

9 juni.
De regen hield aan. We waren het nu echt zat. Joke is gisterenavond om 11 uur nog bij de rivier wezen kijken maar deze bleek gelukkig niet hoog te staan. Met een licht onbestemd gevoel zijn we daarna naar bed gegaan. Van slapen kwam niet veel. De intensiteit van het regenen nam alleen maar toe. Tegen de dageraad toen Henk naar buiten keek, stonden de caravans bij de rivier al in het water. Het zag er niet goed uit. Om half 7 besloten we op te breken. Het lukte ons om de caravan en auto op het droge te krijgen. Juist op tijd, want nog geen half uur later was de complete camping onder water gelopen en zou de caravan in een meer hebben gestaan. Vol goede moed begonnen we aan onze 7e etappe naar Gavin. Verder oostwaarts in de Pyreneeén. Onderweg kwamen we nog tal doorweekte pelgrims tegen en de rivier de Erro wat eerder deze week een kabbelend beekje was bleek ineens een woeste alles vernietigende rivier te zijn geworden. Ondanks dat werd ons einddoel van die dag bereikt. En, het zonnetje scheen zowaar.
10 juni.
Eindelijk weer eens een blauwe lucht en na het ontbijt wat spulletjes bij elkaar gezocht voor een tripje door het Valle de Tena en als het weer goed bleef een ritje met het treintje in het hooggebergte van de Pyreneeën in Artouste. Direct al na het vertrek vanaf de camping begon ons bloed al sneller te stromen door de aanblik van zoveel besneeuwde Pyreneeën toppen. Na iedere bocht in de weg ontvouwde zich weer een nieuw panorama. Op verschillende plaatsen werd gestopt voor het maken van mooie plaatjes en filmscènes. Wordt later nog een hele klus om hier een keuze uit te maken. Nadat we bij Puerto del Portalet op ruim 2000 meter hoogte de grens met Frankrijk hadden overschreden was het nog een kwartiertje rijden tot Artouste. Het was nog steeds stralend en aangekomen in Artouste werd een kaartje voor de trein gekocht. Het traject van het treintje ligt boven in de berg dus moesten we eerst omhoog met een cabinelift. Boven aangekomen was het even over 12 uur en het treintje vertrok om 1 uur. Dus nog tijd genoeg om wat rond te kijken en even een bakkie te doen. Zo zittend op het terras met al die besneeuwde hellingen leek het net of we op wintersportvakantie waren. Om 1 uur konden we instappen en vertrok het treintje voor een rit van 50 minuten. Althans, dat dachten we. Amper een kwartier onderweg ging het niet verder. Vanwege lawinegevaar was het traject ingekort. Jammer, maar het was niet anders. Ondanks dat was het toch een bijzondere ervaring.
11 juni.
Het weer zag er goed uit vanmorgen. Hier en daar een wolkje dus fantastisch weer om wat te gaan ondernemen. We besloten om een wandeling te maken in Ordesa Y Monte Perdido. Het Nationale park
Dit ligt op ongeveer 30 km afstand van de camping. In het park ligt de Monte Perdido en is met een hoogte van 3355 meter tevens de hoogste berg in de Pyreneeën. Tijdens de rit naar het park liet de Monte Perdido zich al een aantal malen zien. Dit waren tevens foto en film momenten. Aangekomen in Torla bevindt zich het informatiecentrum van het park. Daar hebben we een routebeschrijving en een algemene folder gehaald. Vanuit Torla is het nog ongeveer 6 km naar Pradera, de ingang van het park.
Vanaf hier gaat het alleen te voet verder. Op de parkeerplaats troffen we en echtpaar wat bij ons op de camping staat en we besloten om gezamenlijk het park te gaan verkennen. Doel was het bekijken van een viertal watervallen. Echter de loopafstand naar de laatste waterval is 9 km. Dat is dus heen en terug 18 km. Over een licht hellend bospad werd na een goed uur lopen de eerste waterval bereikt. Deze heeft een verval van naar schatting 75 meter en biedt een fantastisch aanzicht. Vandaar naar de volgende waterval was een half uurtje lopen en deze bod met een verval van zeker 100 meter een zo mogelijk nog mooier aanzicht. Ook nu weer werden de nodige plaatjes geschoten. Hier namen we afscheidt van onze wandelgenoten. Een wandeling van 4 uur voor de eerste dag was lang genoeg.
12 juni.
Het was vandaag een stralende dag en juist deze dag was een luierdag. Mede door de inspanningen van gisteren werden we pas om half 9 wakker. Dus eerst maar even opfrissen onder de douche en daarna vers brood halen voor het ontbijt. Na het ontbijt werden de landkaarten en campinggidsen voor de dag gehaald om het vervolg van ons Frans- Spaans avontuur te plannen. Heel veel hangt af van de weersvooruitzichten. Joke ging daarom met de tablet naar de receptie om de weersverwachting voor de komende dagen voor de Spaanse Pyreneeén en Frankrijk op internet te bekijken. Wat bleek, afgezien van een2 tal mindere dagen ziet het er voor de komende week goed uit. Er werd besloten om morgen verder te trekken. Onze volgende etappe brengt ons naar Boltãna. Dit ligt ongeveer 65 km oostelijker dan Gavin en precies aan de andere kant van Parc de Odesa.
13 juni.
Na een goede nachtrust en een ontbijt met vers brood namen we afscheidt van onze naaste buren en begonnen om 10.00 uur aan onze 8e etappe die ons naar Boltaña voerde. Tegen 12.00 uur werd ons einddoel van deze dag bereikt. We werden ontvangen door een alleraardigste receptioniste die gelukkig goed Engels sprak. De middag werd ingevuld met een verlate lunch en omdat de melk op was werd er een glaasje wijn bij gedronken. Later op de middag hebben we ons in laten schrijven en tevens wat informatie over de streek verzameld. Voor morgen is helaas wat minder weer voorspeld en zullen de daginvulling daar op aanpassen. Als het weer meezit het oostelijk deel van het Parque Nacional De Ordesa verkennen en als alternatief staat een bezoekje aan Ainsa op het programma met daaraan vast een rondje door het Parque Natural De La Sierra Y Los Canones De Guara. Hier bevinden zich de beroemde Canyons die als decor hebben gediend van vele western films.